Паездка, безумоўна, была поўная ўражаннямі. Не пакідала думка, што бачанае ў Беларусі траплялася і падчас шматлікіх паездак па родных лясах. Прычым зусім нядаўна. Менавіта таму па выніках паездкі абавязкова трэба ў якім-то складна выглядзе выказаць свае ўражанні. Паказаць, што якое-то разумнае гаспадарка магчыма. А пакуль проста штрыхі да партрэта.
Шлях да лесе пачаўся з зносін у Міністра лясной гаспадаркі Міхаіла Амельяновіча. Вядома, было цікава, асабліва калі ад чытання дакладу перайшлі да пытанняў-адказаў. Але, усё роўна, усім хацелася ў лес, на прыроду.
Шлях да лесе пачаўся з селекцыйна-насенняводчага цэнтра, які вонкава нагадвае, што заўгодна, але не афіцыйную лясную кантору.
Лясная гаспадарка вымушана зарабляць (мала таго, дзяржава ставіць задачу павелічэння долі ўласных сродкаў у аб'ёме фінансаў), і зусім лагічна, што паблізу Мінска спрабуюць зарабляць на пасадачным матэрыяле дэкаратыўных культур. У краіне вельмі клапоцяцца аб знешнім абліччы гарадоў, сеў, абочын дарог, і гэта прыкметна адразу. Нават калі няма якога-то спецыяльна азелянення, то ўжо сапраўды ніякага быльнягу і тым больш борщевиковых зараснікаў. Але ў гарадах, вядома, імкнуцца ствараць пасадкі дэкаратыўных культур. Аснову асартыменту складаюць тут саджанцы ўласнай вытворчасці, што не так і проста, улічваючы блізкасць Польшчы.
Канкурэнцыя сур'ёзная. Блукаючы паміж градкамі і рядками туй, елак, соснаў, іў, деренов і іншай зеляніны адчуваеш сябе не ў кветкавым краме, а ў батанічным садзе. Настолькі ўсё гарманічна і лагічна размешчана. Як распавяла дырэктар цэнтра, паколькі цэнтр размешчаны на адной з "дачных" трас яны імкнуцца яшчэ і паказаць, як можна стварыць жывую загарадзь, як зрабіць кветнік або рабатку. Усе азеляненне тэрыторыі - гэта наглядныя прыклады элементаў зялёнага дызайну.
Але Селекцыйна-насенняводчы цэнтр - гэта вытворчае прадпрыемства, якое працуе ў інтарэсах лясной гаспадаркі Рэспублікі. Менавіта тут захоўваецца запас насення, насеннай фонд. Уласна, перапрацоўка насення ажыццяўляецца таксама тут, і журналістам было вельмі цікава паглядзець на тое, як гэта выглядае ў рэальнасці.
Насенне паступаюць пераважна з лесанасенных плантацый і плюсавых дрэў.
Не магла пакінуць абыякавай велічэзная гара ужо пустых шышак. Дзе яшчэ Такое ўбачыш.
Аляксей Грыгор'еў адразу прапанаваў новы крыніца даходу для лясной гаспадаркі - атракцыён "Скарыўшы шишковую гару". Прапанаваў і ажыццявіў. Для жадаючых гэта можна прарабіць басанож.
якія Паступаюць у Цэнтр гузы засынаюцца ў такія вось скрыні і забяспечваюцца этыкеткамі. Г. зн. пасля перапрацоўкі гаспадарка атрымлівае насенне менавіта з сваіх шышак. Шышкі сушацца, насенне ачышчаюцца, обескрыливаются, сартуюцца. і пакуюцца.
А вось уласна святая святых - рэзервовы фонд. Пры нізкай тэмпературы ў гэтым халадзільніку за тоўстай дзвярыма захоўваюцца насенне з розных рэгіёнаў. Паступова насенне мяняюцца, рэгулярна праводзіцца ацэнка іх якасці.
У лабараторыі вырабляецца вызначэнне ўсходжасці насення. Уся праца лабаранта ручная і вельмі карпатлівая.
А пустыя гузы можна выкарыстоўваць таксама як мульчыруюць матэрыял у афармленні зялёных кампазіцый. (Там, дзе ў гаспадарках засталіся яшчэ з савецкіх часоў шишкосушилки старога ўзору, пустыя гузы з'яўляюцца палівам для самой шишкосушилки.)
Вось так ствараецца аснова для стварэння будучых лясоў. І сімвалічна, што наша дарога да лесу пачалася з наведвання структуры, ад якой залежыць паступленне ў гаспадаркі насення драўняных парод.
Пра тое, як дабраліся да лесу і што там убачылі - у наступнай серыі.
